Na het beginnersschema kun je 20 minuten achter elkaar hardlopen. Bij 6 min/km is dat ongeveer 3,3 km. Het is dus niet zo gek om te proberen een ronde van 5 km te lopen en die afstand vervolgens uit te bouwen.
Ik vind het ‘t prettigst om voor de training gebruik te maken van steeds dezelfde parcoursen. Een vaste ronde voor elke afstand. Elke verdere afstand is een uitbreiding van de kortere afstand door er een lus (omweg) aan toe te voegen. Dat was ook een beetje het idee achter de olympische vlag als afbeelding boven dit blogbericht. Met de vijf ringen als uitgangspunt kun je een korte afstand zien als het lopen van één ring en het lopen van een lange afstand als het lopen van de buitenkant van alle ringen. Elke afstand is zo te maken.
Waarom vind ik vaste rondes prettig? Het is psychologisch bewezen dat naarmate je dezelfde route vaker aflegt, deze route steeds korter gaat lijken. Met dit gegeven in het achterhoofd is het dus verstandig om je rondje met een extra afstand uit te breiden door een lus toe te voegen aan het begin. Als je die lus gehad hebt en je komt weer terug op het oorspronkelijke parcours, dan lijkt de rest van de ronde een peulenschil.
Een tweede voordeel van vaste rondes is dat je de progressie (of, onverhoopt, de regressie) beter kunt volgen. De ene vijf kilometer is de andere niet. Er kunnen meer bochten inzitten, of meer klimmetjes, of open stukken.
Ik heb inmiddels vaste ronden voor 5, 6, 8.5, 10, 12, 15, 20, 25, 30 en 35 km die allemaal beginnen bij mijn huisadres. Dit wil niet zeggen dat ik nooit wat anders loop dan mijn vaste rondes. Af en toe loop ik ook trainingen in heel andere omgevingen, bijvoorbeeld op de hei, in de duinen of het strand. En regelmatig loop ik “wedstrijden” die overal in Nederland (en daarbuiten) plaatsvinden.