Mijn naam is Rinus Loof-van Overmeeren, 59 jaren oud, vader van drie kinderen, werkzaam bij de Nationale Politie en deels voor mijzelf. Gescheiden en inmiddels 7 jaar geleden hertrouwd met Hannie, die twee volwassen zonen thuis heeft wonen. Hannie heb ik door het duurlopen leren kennen.
In maart 2000 kwam ik bij de Brandweer Flevoland in dienst als informatiemanager. Ik stelde mijzelf voor aan de manschappen. Brandwachten zijn erg direct, merkte ik. Ik stelde mij voor aan één brandwacht, René Vink was zijn naam. “Ik ben Rinus,” zei ik, “ik kom hier werken voor de automatisering.” Tijdens het handen schudden keek René mij vorsend aan. “Wat ben jij dik, zeg!” zei hij. Ik moet zeggen dat René gelijk had. Ik woog indertijd meer dan 100 kg.
Nu was het geval dat een aantal personeelsleden van kantoor, samen met de commandant, Bas van Riel, iedere dag in de pauze gingen hardlopen. Met de opmerking van René Vink in gedachten, leek het mij een goed idee om daaraan mee te doen. Dat viel tegen. De eerste keer moest ik na 60 meter al hijgend stoppen, terwijl de rest gewoon doorliep!
Dankzij de inzet van Eline Paap, een brandweerofficier, heb ik toch geleerd het rondje van 7 km om de kazerne te lopen. In september 2000 liep ik mijn eerste dam-tot-damloop (16 km), in januari 2001 mijn eerste halve Marathon (Egmond aan Zee), in mei 2001 mijn eerste 30 km (de Lenteloop in Almere) en in oktober 2001 mijn eerste (en toen zei ik nog laatste) marathon (Amsterdam). En dat alles met een gewicht van ongeveer 75kg.
Nu heb ik inmiddels 36 marathons gelopen, en weeg ik nog steeds 75 kg. Veel marathons loop ik nog steeds met mijn loopmaatje Bas van Riel, inderdaad dezelfde persoon als de commandant waaronder ik in 2000 met hardlopen begon.
Het hardlopen brengt mij veel. Ik heb er veel van geleerd en doe nog steeds ervaringen op. Ik vond het tijd worden om mijn ervaringen te delen. Misschien heb je er wat aan, misschien niet. Hopelijk levert het in ieder geval wat leesplezier op.